بیانیه افشین پیروانی علیه انصاری فرد !

برادر محترم جناب آقای حاج عباس انصاری‌فر
مدت‌هاست شما به هر دلیلی راجع به من؛ حق و ناحق، درست و نادرست حرف زدید و گفتید و نوشتید و من به حرمت تیمی که رنگ قرمز پیراهنش و سبقه و شکل‌گیری‌اش در رگ و خونم جاری است و این تیم را فراتر از فوتبال؛ که یک جریان ملی می‌دانم سکوت اختیار کردم که اگر یار تیم نباشم بارش نشوم. اما تهمت و افتراها آن چنان به نهایت رسیده است و حیا در ادای ادعاها پنهان است و حجب شرمنده و شرمسار شده است.
برادرم؛ شما را که به نام حاج عباس انصاری‌فر حمل حاجی بودن و نام عباس حمل کردن بسیار سنگین است که طواف خانه کعبه نموده‌اید و رشادت جوان بنی‌هاشم نام شماست چه آسان افترا و تهمت و دروغ به کار می‌برید که آدم از آن سوی آب آمده‌ای چون وینگادا که تشرع حمل نمی‌کند به همه شرایط حرفه‌ای و پول و قرارداد حتی از دست دادن سمتش؛ کذب شما را فریاد می‌کند و مدعی می‌شود شما به دروغ ناراحتی و نگرانی خود را به او نسبت داده‌اید. من مدیون راستی و درستی اویم که بسیار از این سمت‌ها بالاتر و ماندگارتر است.
برادر عزیز راه را سخت و کج کردید که اگر حضور من اینقدر برای شما غیرقابل تحمل بود به مردی و به راستی به خودم می‌گفتید و من نه به رادمردی که به عشق پرسپولیس قبول می‌کردم و خداحافظی.
پس چرا اینقدر ناجوانمردانه و تخریب. شما مرا به بلندپروازی متهم نمودید در سیمایی که میلیون‌ها بیننده دارد. اگر بلند پروازی من به دیگری لطمه نزند چه ضعفی است و چه نادرستی در آن نهان است. من که سرافرزانه سرباز پرسپولیس بوده‌ام. آن زمان که سمتی نداشتم چون یک تماشاگر تشویقش کردم و آن گاه که به یاری خواندنم مشتاقانه و بی‌واسطه و بی اما و اگر یا علی گفتم و آنگاه که آقای افشین قطبی ساعت سه صبح از ایران رفتند و من قربانی این دستور با باید هیئت مدیره شدم تا تمرین ده صبح تیم بی‌مربی نباشد.
این بلندپروازی‌ که شما ترور و تخریب‌اش می‌کنید برایم افتخار است که از خود گذشتم تا تیم پرسپولیس رنگ قرمز و عشقم برقرار بماند.
آقا شما با چه دانشی از مربی با دانش صحبت می کنید و تخریبش می‌کنید که در کنار تیم فرانسوی کار کرده ام.
شما بی‌شک طرفدار خوبی برای پرسپولیس نبوده‌اید که در اوج حساسیت مسابقات مهم و جام حذفی با این که می‌دانستید تیم نیازمند آرامش است هر روز و ساعت به مصاحبه ها و گفت و گوهای کذب از تیم سلب آرامش کردید. اما من جوان که باید مثلا الگویم شما باشد سکوت پیشه کردم که مبادا آرامش بایسته تیم ترک بردارد و گرنه این نوشته را بایستی ده روز پیش می‌نوشتم و این گفته‌ها را باید ده روز پیش می‌گفتم.
من به عنوان یک پرسپولیسی از شما به عنوان مدیرعامل یا شاید عامل مدیر می گذرم که پرسپولیس را عشق است اما در معنا شما را به خداوندگار واگذار خواهم کرد. من سد و مانع شما بودم. شما این سد را برداشته اید. در آتیه شاهد اتفاقاتی خواهیم بود که خواهید دید و آنجاست که من همه چیز و همه پشت و پس و نبایدها را خواهیم گفت. شما با همه مانع‌ها چون هدایتی، کریمی و... هم برخورد خواهید کرد. آیا آنها را هم خواهید شکست؛ چون من؟
سلام به دوستان، آن پیشکسوت خانه نشین و در کمین نشین مربی‌ها برای برکناری برسانید که پس از کمین سکوهای تیم پیکان از فرط بی‌تیمی و دوری از فوتبال ارتوپد شده و به پشتوانه جنابعالی می‌خواهد گردن عابدزاده و باقری بشکند. کاش این رشادت در شکستن را در زمان مربی‌گری‌اش داشت تا با ترس و لرز ارنج تیم اعلام نکند. آنقدر نادوست داشتنی که همه چشم دیدن‌اش را نداشته باشد. ایشان چه خوب می‌فهمد که کریمی خودش را به کمر درد زده و خداوند از سر لطف به کمر چه کسی خواهد زد.
در آخر بد نمی‌دانم بگویم روزی خواهند رفت و آنچه می‌ماند مردی و مردانگی و سلامت و درستی است که هیچ وقت تمام نخواهد شد.
حاج عباس سدشکن؛ زمان، قاضی خوبی است که می‌گذرد. من روزی خواهم آمد و با جان و دل و وجودم ارادتم را به پرسپولیس و هوادارانش اعلام خواهم نمود؛ چرا که ترانه و باد را مردم در اختیار دارند و چه کسی می‌تواند بر ترانه قفل زند. 
 

با احترام افشین پیروانی